WE ZIJN OP EXPEDITIE GEWEEST en het was fantastisch!

Door: Fenneke Wekker
Na anderhalf jaar is Expeditie Noord nu tot een eind gekomen.
Ik ben gisteren weer teruggegaan naar dat vertrouwde stukje Meeuwenlaan:
Waar de Nieuwendammerdijk uitkomt in de Vogelbuurt,
waar Jolanda broodjes staat te smeren in bakkerij Sjoerd van Willes en zucht van de hitte,waar kapper Nico zijn hondje uitlaat,
waar Ome Jaap rondrijdt op zijn scooter
en waar Jos en Marion je al aan de bar staan op te wachten.
“Jij hier?”, zei Nico, “Jij woont hier toch niet?”
Ik merkte dat ik het jammer vond om nee te schudden.
“Of kom je weer even de nostalgie van voor de zomer opsnuiven?”
Nico, als altijd wijs en opmerkzaam, heeft het ook deze keer goed. Ik kom maar met moeite weg uit Noord…

Expeditie Noord.
Anderhalf jaar geleden begonnen Femke en ik met het doen van “onderzoek” in deze buurt.
We wilden mensen spreken: verschillende mensen met verschillende achtergronden, die ons zouden kunnen vertellen hoe zij het leven ervaren in hun buurt, wat hun herinneringen zijn, hoe de buurt gegroeid is tot wat hij nu is.
Dankzij mensen als Anja Snabel , Paul Scheerder, Cyriel Thomas en Nezjma vonden we nieuwe en oude bewoners die ons wilden helpen de buurt in kaart te brengen en die ons heel veel wilden vertellen over het leven in hun buurt, over vroeger en nu.

Waren de eerste reacties van mensen soms nog wat afhoudend en wantrouwig, na een paar maanden sprak Anja Snabel op m’n voicemail in:
“Je hebt Wim Hoek gesproken, hè? Nou, meid, ik wil even zeggen dat we het allemaal prachtig vinden dat jullie er zijn. Ja, zo is het hier in de buurt hoor, net een dorp. Het is even moeilijk, maar als je eenmaal binnen bent, ben je binnen. Dan is het hier net een warm bad”.
En zo heb ik het precies ervaren. Vanaf dat moment was onze hele expeditie één groot warm bad. We werden uitgenodigd bij mensen, leerden totaal nieuwe werelden kennen, hoorden dingen waar we het bestaan niet van wisten en werden geconfronteerd met de hoeveelheid verschillende facetten en gezichten van dit kleine stukje Amsterdam. Een eenduidig verhaal vertellen over Noord zou niet meer kunnen.

Filmmakers Ester en Sarah, fotograaf Maarten, publiciste Hester en jongerentheatermaker José sloten zich bij ons aan. Ieder trok er dagelijks op uit om met (piep-)jonge en oude bewoners naar hun lievelingsplekken te gaan, verhalen op te schrijven, portretten te maken en te filmen.

Aan het eind van de rit werkten we samen met ruim zeventig buurtbewoners en hadden we zes unieke kunstwerken gemaakt, volledig op basis van hun input.
Van 2 tot en met 15 juli hebben we euforische weken meegemaakt met meer dan 800 buurtbewoners en bezoekers via het Over het IJ festival, die op Expeditie gingen door de Vogelbuurt, en de Nieuwendammerdijk, die de jongerenvoorstelling Ongehoord Noord bezochten, of die ondanks de regen, deelnamen aan de activiteiten overdag.
Ik kan niet anders dan dolgelukkig terugkijken op een indrukwekkende tijd.
Door Expeditie Noord heb ik gezien dat mensen bereid zijn hun deur voor je te openen en dat “als je eenmaal binnen bent” ieder huis je thuis kan worden.

Bewoners uit de Vogelbuurt en van de Nieuwendammerdijk, heel erg bedankt!

Foto's: (c) Frank de Ruiter; (c) Maarten van Schaik

Noord aan het woord

Hier kun je jouw verhaal over Noord kwijt.

Beschrijf je lievelingsplek, je dierbaarste herrinneringen of je grootste frustratie.
Wat vind jij van de vooroordelen die mensen over Noord hebben, de scheiding tussen arm en rijk of de komst van de Noord-zuid lijn?
Natuurlijk zijn wij ook erg benieuwd wat jij van de Expeditie of de jongerenvoorstelling vond!

Klik op 'REACTIES' en laat een bericht achter.

Klaas van Dijk. Jarig.

Vandaag, 30 juli, is Klaas van Dijk (1948) jarig. Klaas, de zoon van Klaas van Dijk Sr. die de tram (’t boemeltje) in Noord bestuurde, is geboren en getogen in Amsterdam-Noord. Op zijn 27e trouwde hij in het stadshuis aan de Nieuwendammerdijk en een paar jaar later werd hij vader van Klaas van Dijk jr. in zijn huis aan het Blauwe Zand.

Op maandag 23 juli ontmoetten Maarten en ik Klaas en zijn kameraad Andries in hun stamcafé Het Boemeltje. “Ik kom hier al meer dan dertig jaar,” vertelde Klaas, “vroeger was dit een koffiehuis, met warme dranken en broodjes. Tegenwoordig maken ze meer omzet met bier.”

Na zijn werk kwam Klaas graag in ’t Boemeltje een biertje drinken. Hij was terreinbaas bij een bedrijf in Amsterdam-Noord dat gasflessen distribueerde. Het was zwaar werk: hij moest gasflessen tillen, buiten in de brandende zon of de stromende regen.
Maar het zwaarste vond Klaas de verantwoordelijkheid wegen, die op zijn schouders rustte. Klaas moest zorgen dat elke ochtend de vrachtwagens met gasflessen de weg op konden, wat er ook gebeurde. “Maar er was altijd wat: er was altijd iemand ziek, op vakantie of bij zijn vrouw die moest bevallen; de een moest poepen, de ander piesen. En ik moest het altijd maar zien op te lossen. Soms verdiende ik meer met mijn overuren dan met mijn gewone diensten.”

Werken doet Klaas sinds een paar maanden niet meer. “Ik ben 100% arbeidsongeschikt verklaard. Ik had een burn-out, door de stress op m’n werk en m’n echtscheiding, maar fysiek kan ik ook niets meer. Ik ben af: mijn rug, mijn handen, helemaal kapot.”

Financieel komt Klaas er goed vanaf en daar maakt hij geen geheim van. Trots vertelde hij ons dat hem naast zijn uitkering ook nog een goed pensioen wacht. Bovendien heeft hij nog steeds zijn eigen huis. “Het mooiste huis van ‘t Blauwe Zand. Je zou eens moeten zien hoe mooi ik het van binnen ingericht heb. Echt, ik overdrijf niet. Het heeft me dan ook een flinke duit gekost om het te verbouwen.”

Nu is Klaas bezig om zijn leven weer op de rail te zetten. Daarbij heeft hij een grote steun aan zijn nieuwe vriendin en zijn kameraden uit ‘t Boemeltje. Vorig jaar hebben zijn kameraden hem op zijn verjaardag verrast met een striptease (een dame in politie-uniform) in zijn stamcafé. Wie weet wat ze dit jaar voor hem in petto hebben...

Foto: (c) Maarten van Schaik 2007

And the winner is...

Vandaag zijn de winnaars van de kleurplatenactie bekend gemaakt.

Kinderen uit Amsterdam-Noord mochten hun kleurplaat voor het raam van hun huis ophangen om kans te maken op een prijs. Public Amusement heeft zaterdag de drie mooiste uitgekozen.
Zondagmiddag was de prijsuitreiking bij de container; de drie gelukkige winnaars kregen alledrie een echte MP3-speler! Bij een paar andere deelnemers verscheen aan het eind van de middag een kleine verrassing -in een rood tasje- in de bus.

Op expeditie

Locatie: Amsterdam-Noord
Personen: Expeditieleden & -gangers
Door: Marijn

11 juli 19.30. Vanaf de festivalcontainer vertrekt net een nieuwe expeditie, herkenbaar aan de rode Public Amusement rugzakjes van de deelnemers. Ik voeg me bij de groep en loop mee naar de Vogelbuurt. Onderweg tasten de eerste mensen al in hun rugzakje met overlevingspakket; hier en daar komt er een candy bar tevoorschijn.

De colonne gaat langs de foto’s van Maarten van Schaik, die achter de ramen van huizen in de Vogelbuurt hangen. Fenneke blijft staan voor een aantal portretten. “Wonen die mensen daar echt?” vraagt een vrouw. “Nee,” antwoord Fenneke, “maar ze wonen wel in Noord. Dit is bijvoorbeeld Klaas, hij komt al meer dan 30 jaar in het buurcafé Het Boemeltje. Hij zit boordevol verhalen!”

Meteen na de grauwe arbeiderswoningen van de Vogelbuurt volgt de Nieuwendammerdijk: een lange rij pittoreske huizen middenin een prachtig natuurgebied. De deelnemers zijn onder de indruk van het grote contrast tussen de beide buurten, vooral omdat ze zo dicht bij elkaar liggen.

De expeditieleidster loodst de 25 expeditiegangers de bakker aan de Nieuwendammerdijk binnen. De zaak is tot de nok gevuld met mensen, maar toch verzucht Bakker Kesi dat hij geen klandizie heeft.
Het stuk speelt zich namelijk af in de armoedige jaren na de Tweede Wereldoorlog, waarin de bewoners van Amsterdam-Noord zich amper een regeringsbrood van 15 cent konden veroorloven. In de bakkerij proef je de wrange nasmaak van de oorlog in alle gesprekken, maar tegelijkertijd ook de zoete hoop op een betere toekomst.

We lopen door naar Lood 2, het oude huis aan de dijk, waar het tweede toneelstuk is. Ik wil nu wel eens zien wat er zich daar binnen afspeelt, maar omdat het vol is moet ik (degene zonder kaartje) buiten blijven wachten. Ik druk mijn oor tegen het raam en hoor dezelfde twee mannenstemmen weer bassen. Het blijft voor mij een raadsel wat ze nou uitspoken.

Als de bezoekers weer allemaal buiten staan wordt de wandeltocht hervat. De expeditie eindigt bij het café waar de documentaire 50 cent draait. Onder het genot van een drankje volgen de toeschouwers het leven van Giovanni in de Vogelbuurt.

Geleidelijk druppelen de deelnemers het café uit en lopen op hun gemak terug naar de container aan de Meeuwenlaan. Na 2 uur en 45 minuten ziet Amsterdam-Noord er opeens heel anders uit.

Foto's: (c)Marijn Dulfer2007

De Expeditie in foto's

Locatie: Nieuwendammerdijk & Vogelbuurt
Personen: Expeditieleden & -gangers
Door: Kwinten

Prachtig weer was het zondag! Kwinten legde op deze zonnige dag de expeditie vast: van de festivalcontainer, door de Vogelbuurt -langs Giovanni's portret- naar de Nieuwendammerdijk.

Expeditie Noord gestart!

Locatie: Amsterdam-Noord
Personen: Public Amusement & publiek
Door: Marijn

Vrijdag 6 juli was de officiële start van Expeditie Noord. Om 16.00 beten de jongeren van Ongehoord Noord de spits af in Pand Noord.
De zaal was goed gevuld en alle bezoekers vonden de voorstelling een ongehoord succes!





Anderhalf uur later vertrok de eerste ontdekkingstocht door Amsterdam-Noord. Ondanks de zware regenbuien zijn alledrie de expedities die avond gewoon doorgegaan. Columbus keerde toch ook niet huiswaarts toen hij nattigheid voelde? Bovendien had de organisatie rekening gehouden met de onberekenbare Hollandse zomers en een gros grote kleurrijke paraplu’s ingeslagen.

Aan het eind van dag één verzamelden alle expeditieleden zich in buurtcafé het Boemeltje om samen het glas te heffen op de geslaagde start van Expeditie Noord. Alles werkt, de deelnemers zijn erg enthousiast en de mensen uit de buurt ook.


Foto's: (c)Marijn Dulfer 2007

Vandaag: de prémière van Ongehoord Noord

Locatie: Pand Noord
Personen: Regisseur José en spelers: Malena, Safierra, Passie, Sinead, Mei en Charmaine
Door: Safierra

Gisteren waren we om 12 uur alweer aan het repeteren, de laatste dag voor de prémière. Je merkte aan iedereen dat het al bijna zo ver was.

We liepen alle scènes nog een keer stuk voor stuk door - José bracht hier en daar nog de laatste veranderingen aan. Daarna deden we het hele stuk helemaal.
Het begon nogal rommelig: Mei schoot in de lach omdat Sineads pruik verkeerd zat en haar buik knorde, ik kreeg de deur niet dicht en Melana & Passie zeiden telkens de verkeerde teksten.
Jaaaah, ik vond het niet echt goed gaan, maar Josè wel! Hij zag het nu echt wel gebeuren. Sommige stukken vond hij heel erg goed gaan en hij vond Sinead een bikkel.

Om 5 uur kwam Inge het eten brengen: bami met saté heerlijk!
Daarna deden we nog één keer het toneelstuk, mét publiek ditmaal, want Wouter kwam kijken. (Hij heeft de filmpjes voor het theaterstuk gemaakt).
Ditmaal ging alles helemaal goed! Het was echt heel erg dope!

Voordat we naar huis gingen spraken we alles nog één keer door voor de prémière.
Vandaag is het zover, nog een paar uur...

Toi toi toi allemaal!

Ongehoord Noord NU in Pand Noord!

Locatie: Pand noord
Personen: Regisseur José en spelers: Malena, Safierra, Passie, Sinead, Mei en Charmaine
Door: Saffiera

De dag begon heel vreemd. Charmaine en ik waren al onderweg naar de repetitie toen ik ontdekte dat ik mijn kladboek vergeten was. Dat ding is ontzettend belangrijk, dus ik moest terug om hem op te halen. Zo kwam ik mooi te laat bij de repetitie.

We kregen een nieuwe script; alles klopte nu. Terwijl we het script doornamen waren de technici bezig met het inhangen en het afstellen van de lampen.
Daarna liepen we de scènes nog een paar keer door. Met de belichting erbij werd het plaatje echt compleet.

Charmaine was echt heel goed vandaag! Ze had een dialoog waarvan je zo bleef kijken van ‘wooww’, weet je wel. De vechtscène is gewoon dope!




Tijdens de pauze gingen we bij de opnames in Pand Noord kijken, dat was wel cool. Ik kreeg zelfs een compliment over mijn jurk!

Vrijdag komt steeds dichterbij: het wordt steeds spannender en de druk steeds groter. Dat voel je bij iedereen. Donderdag is de try-out en we knijpen hem echt!

Je komt wel kijken, toch?

Foto's: (c) Marijn Dulfer 2007

Expeditie Noord in kaart gebracht

Te gek!

Locatie: Papaver studio’s
Personen: Regisseur José en spelers: Malena, Safierra, Passie, Sinead, Mei en Charmaine
Door: Safierra NotenZondag 1 juli 2007. De repetitie begon om half 2. Bijna iedereen was er al, op één iemand na... Toen wij al in de grote zaal waren hoorden we iemand aan komen rennen: het was Malena, die weer eens te laat was!

We begonnen gelijk met het repeteren van de tekst, want vandaag moesten we het echt uit ons hoofd kennen. We mochten het stuk eindelijk van het begin tot het einde doen en het ging echt heel goed! Het was wel heel druk! Aan de ene kant van de zaal hoorde je Charmaine zo hard schreeuwen alsof ze gek was en aan de andere kant Mei samen met Passie.

Ik was vooral verliefd op de liefdesscène van Passie en Malena. Ik smolt helemaal! Met de vechtscène van Charmaine en Mei ging het ook beter, want we hadden met ze afgesproken dat ze niet in de lach zouden schieten. Dat werkte.
Voor we het wisten was het al zes uur en moesten stoppen. Tijd om te eten. Volgende keer weer verder.

Giovanni live

Locatie: café 't Boemeltje
Personen: Giovanni en familie, Sarah, Ester, Frithjof
Door: Marijn

Op maandag 2 juli is er een voorvertoning van 50 cent georganiseerd voor Giovanni en zijn familie in café het Boemeltje.
Ruim voor aanvang hebben de familieleden van Giovanni zich al in het café verzameld. Als Sarah en Frithjof binnenkomen worden ze door iedereen hartelijk begroet, vooral door de kinderen.

Giovanni is het middelpunt van de belangstelling. Hij is beroemd! Sinds vanochtend prijkt zijn foto op de gevel van een huis in de Vogelbuurt. "Ik heb hem gemeten en hij is wel meer dan drie meter hoog!" roept Giovanni. Hij rent naar buiten om Sarah en Frithjof de foto laten zien.

Terug in het café neemt iedereen plaats in de geïmproviseerde bioscoopzaal, bestaande uit stoelen, krukken en banken. De film begint.
Aangemoedigd door Giovanni’s commentaar "Let op, dit wordt leuk!" lachen de toeschouwers om het energieke brutale jochie dat zich speels door de Vogelbuurt beweegt.
Alleen tijdens de tragische scène waarin Giovanni’s moeder moet huilen houdt hij zich stil en went zijn hoofd af: “Waarom laten jullie dit nou zien?” Maar Giovanni’s vader en moeder begrijpen het wel. Dit hoort er immers ook bij; het leven in de Vogelbuurt is niet altijd om te lachen.

Na afloop klappen alle toeschouwers voor de jonge ster, zijn familie en de filmmakers. 50 cent geeft op realistische en tegelijk poëtische wijze het leven in Amsterdam-Noord weer. Een leven waarin Giovanni's familie zich herkent en waar ze trots op zijn.

Als dank voor hun onbaatzuchtige medewerking aan de documentaire hebben de filmmakers voor iedereen een cadeautje meegebracht: bloemen voor de beide ouders, roze lipgloss voor het zusje en als grote verrassing een stoere BMX voor Giovanni. Stralend neemt hij de fiets in ontvangst. "Mag ik hem uitproberen?" vraagt hij.

In het licht van de lage avondzon fietst Giovanni weg, de Vogelbuurt in.

Foto's: (c) Marijn Dulfer 2007

Druk, drukker, drukkers

Vandaag zijn zowel de boekjes als de T-shirts van Expeditie Noord binnengekomen. In het kantoor van Public Amusement staan een paar grote dozen vol versbedrukt papier en textiel!

De publicatie Portretten uit Noord. Vogelbuurt Nieuwendammerdijk verschijnt ter gelegenheid van het project Expeditie Noord . Het bevat verhalen van Hester van Hasselt en foto’s van Maarten van Schaik over en van Amsterdam-Noord.

De drukker van het boekje is Spinhex-industrie, gevestigd in Amsterdam-Noord. De fundamenten voor het bedrijf zijn gelegd in 1912. Ze hebben zich voortdurend vernieuwd en hun werkwijze aangepast aan de eisen van de tijd. Inmiddels werken ze met ruim vijfendertig medewerkers.

De T-shirt zijn gemaakt door de Zwitserse Bina Imhof, die sinds vier jaar haar eigen textieldrukkerij in Amsterdam heeft. Ze werkt in een kleine sfeervolle ruimte behangen met T-shirts, dat tegelijkertijd als atelier en als winkel dient. Nadat de knalrode T-shirts zijn bedrukt met het logo van Expeditie Noord gaan ze door een grote machine om te drogen. Als ze van de lopende band afkomen zijn ze nog warm.

Get them while they’re (still) hot!

Ongehoord Noord, de jongerenvoorstelling. Je weet toch?

Locatie: Pand Noord, grote viewing zaal
Personen: Regisseur José en spelers: Malena, Safierra, Passie, Sinead, Mei en Charmaine.
Door: Marijn

"Er was eens een stukje Amsterdam waar veel kwaads over gesproken werd. En nog steeds, trouwens. Whatever!"

Wie de viewingzaal van Pand Noord binnenkomt weet niet wat hij ziet: de voorste rij pluche stoelen ligt vol met kledingstukken en in het gangpad staat een grote voorraad frisdrank, Sultana’s en koekjes. Op het podium liggen modetijdschriften, twee gouden hakschoenen en een bos nepbloemen.

Wat is hier gaande? De jongeren van Ongehoord Noord hebben de grote zaal van Pand Noord overgenomen: het podium is van hen. Onder leiding van José Klaasse maken zij een toneelstuk waarin ze laten zien hoe het nu echt is om in Amsterdam-Noord te wonen.




De teksten zijn door en voor jongeren geschreven: rechtdoorzee en in klare taal, want het is hoog tijd dat iemand de waarheid over Noord vertelt. Is het ’s avonds veilig op straat? Waar ontmoet je je vrienden als je te oud bent voor het pierenbadje? En wat moet je doen als je je verveelt?

Je krijgt het antwoord tijdens de jongerenvoorstelling. Tot die tijd kun je de avonturen van de groep jongeren volgen in dit blog.

Aan tafel in Buurtrestaurant VanHarte

Locatie5: buurtcentrum de Meeuw, Buurtrestaurant VanHarte
Personen: Expeditieleidster Fenneke en Berend
Door: Marijn

Public Amusement is uitgenodigd om te dineren in het Buurtrestaurant VanHarte en tussen de gangen door iets te vertellen over Expeditie Noord. VanHarte is gevestigd in Buurtcentrum de Meeuw, midden in de Vogelbuurt. Twee keer per week kunnen alle buurtbewoners uit Noord hier voor een lage prijs, gezond en gezellig uit eten.

In de eetzaal van het buurtcentrum staan lange tafels met vrolijke rode tafelkleden, waaraan de buurtbewoners, jong en oud, zitten te eten. Fenneke en Berend zitten aan de tafel bij het raam, naast een oud mannetje met een grote glimmende bril en twee stralende Marokkaanse vrouwen.

Zodra het voorgerecht op is staat Fenneke op en loopt naar voren. Vol enthousiasme vertelt ze over de spannende expeditie die ze in Amsterdam Noord hebben georganiseerd. Aandachtig luisteren de buurtbewoners naar haar verhaal. Een jongerenvoorstelling waarin hun buurmeisje meespeelt, een documentaire over Giovanni, ‘t prinsje van de Dirk van der Broek, en een kijkje in een paar van die prachthuizen aan de Nieuwendammerdijk, dat klinkt lang niet gek!

Het hoofdgerecht wordt uitgeserveerd. Snel schuift Fenneke weer aan tafel, want haar bord met spaghetti Bolognese staat al op haar te wachten. Onder het eten praten Fenneke en Berend gezellig met hun tafelgenoten.

Als de tafels worden uitgeruimd loopt Fenneke naar voren om een verhaal uit de publicatie van Expeditie Noord voor te lezen. “Nog eentje?” vraagt ze als het verhaal uit is. “Jaaah!” roepen de eters in koor. Het wordt stil als Fenneke het verhaal voorleest van een Marokkaans echtpaar uit de Vogelbuurt met grote geldzorgen. De man naast Berend praat instemmend mee: "Ja, zo is het", "Dat ken ik". Na afloop klinkt een hartelijk applaus. Het verhaal was droevig maar vooral erg mooi.

Gelijktijdig met de bakjes zomervla – met een toefje slagroom - worden er flyers van Expeditie Noord uitgedeeld. Volgende week gaat de Expeditie al van start. Veel bewoners hebben zich al opgegeven. Jij gaat toch ook mee?

Foto:(c) Maarten van Schaik 2007

Lood2: Een oud huis vol verhalen

Locatie4: Lood2
Personen: Regisseuse Femke, Siem Tichelaar (Juda) en Robert van Breukelen (Evert)
Door: Marijn

Robèrt: “Maar welkom! Dit is dus het pand waar het om gaat.”

Woensdag 20 juni. Het is prachtig weer. Bij het pondje op het IJplein liggen mensen te zonnen op de bankjes en de terrasje bij de bakker aan de Nieuwendammerdijk en van het café aan de sluis zitten bomvol.

Iedereen zit in het zonnetje, behalve Femke. Samen met twee acteurs, Juda en Evert, is ze aan het repeteren in een oude donkere schipperwoning aan de Nieuwendammerdijk.

Via een wenteltrap kom ik de repetitieruimte binnen. Het is een grote ruimte met veel houtwerk, opgedeeld door een meterslang gordijn. Ik zie niemand, maar vanachter het gordijn hoor ik stemmen komen: twee mannenstemmen en één vrouwenstem.

Hebben ze me binnen horen komen? Volgens mij niet. Stilletjes ga ik voor het gordijn staan en luister naar de dialoog tussen de twee mannen over het huis: over de oude bewoners en de nieuwe, het verleden en de toekomst van het gebouw. Het is heel spannend om te horen wat er zich allemaal in het huis heeft afgespeeld en wat er straks mee gaat gebeuren.

De acteurs herhalen steeds dezelfde scène, net zolang totdat de zinnen lekker lopen. Hun teksten worden steeds levendiger en grappiger. Ik doe mijn best om niet hardop te lachen. Af en toe klinkt de stem van de regisseuse, om commentaar of aanwijzingen te geven: “Kun je die laatste zin nog een keer overdoen? Probeer het eens met een lachje aan het eind.”

Ik blijf een paar uur stiekem staan luisteren. De acteurs praten steeds vlotter en Femke hoeft steeds minder te zeggen. Opeens is het helemaal stil. Ik schrik op. “Zo even een pauze. Iemand wat te drinken?” vraagt Evert. Ik hoor zijn voetstappen richting het gordijn komen. Ik veer op, ren de trap af, naar buiten. Gelukkig ben ik niet betrapt, maar helaas weet ik nu niet hoe het stuk afloopt.

Foto's (c)Marijn Dulfer 2007

Met Giovanni door de Vogelbuurt

(c)Maarten van Schaik 2007
Locatie3: Vogelbuurt
Persoon: Giovanni
Expeditieleden: Ester & Sarah

Giovanni: zakgeld maakt wel gelukkig

Twee weken lang volgen wij Giovanni; waar Giovanni is, zijn wij ook. Hij heeft een zendermicrofoon in zijn broekzak – wat hij best stoer vindt - en onafgebroken een grote camera in zijn nabijheid.

In het stukje Vogelbuurt waar Giovanni woont weet iedereen dat we een film over hem maken. “Ja, dan heb je wel een goeie te pakken!” Zijn vrolijke kop vol sproeten en zijn bos rode haren zijn in de hele buurt bekend. Giovanni is een charmante deugniet, een Pietje Bell, die er niet voor terugdeinst volwassenen aan te spreken en te charmeren. Als we Giovanni een paar dagen volgen zien wij hoe ontwapenend hij kan zijn als hij in zijn eentje door de buurt struint, spelend en zingend.

De camera trekt natuurlijk veel bekijks en meer dan eens lopen we rond met een zwerm kinderen achter ons aan. Doordat we zo intensief het leven van Giovanni volgen kom je terecht in een kinderwereld. Een paar kinderen vallen op. De een door zijn gevoel voor humor, zoals onze ‘Marokkaanse stand-up comedian’ die de hele tijd moppen tapt. En de ander door zijn rustige interesse: een jochie dat bescheiden meeloopt en meteen ieders hart steelt.

Inmiddels weten we dat achter de deuren van de mooie huizen waar die leuke kindjes wonen vaak veel ellende schuil gaat: armoede, mishandeling, ruzies en drankmisbruik.

Gelukkig zijn er veel kinderen als Giovanni, die ondanks alles kind kunnen blijven en opgroeien met de hoop op een betere toekomst. De documentaire 50 cent draait om Giovanni en de vraag of zijn eigenzinnige karakter en het sociale aspect van de Vogelbuurt het zullen winnen van de negatieve effecten van zijn omgeving.

Bekijk hier de promo van de documentaire 50 cent:



regie: Ester Gould en Sarah Sylbing
camera en montage: Frithjof Kalf
© 2007 SOMOS/Gould

De mooiste straat van Amsterdam

Locatie2: Nieuwendammerdijk
Persoon: de Lijstenmaker

De Nieuwendammerdijk is zeker de mooiste straat van Amsterdam en anders wel de langste!

Op zijn gemak loopt Maarten de Nieuwendammerdijk af richting het huis van de Lijstenmaker. Het hoekhuis heeft aan de voorkant een werkruimte en aan de zijkant een toeristenbureautje annex fietsenverhuur. Maarten gaat naar binnen via de zijkant. Het bijgebouwtje is om een gigantische kastanjeboom heen gebouwd; de boomstam gaat door het plafond en het bladerdak is alleen door de dakkapel te zien.

De Lijstenmaker neemt Maarten mee naar de woonkeuken achter in het huis. De muren hangen helemaal vol met schilderijen en zeefdrukken. In de hoek bij het raam staat een grote ronde vissenkom op veilige hoogte voor de kat, die een paar meter verderop zijn kommetje melk drinkt. De lijstenmaker schuift de Telegraaf opzij, haalt zijn colbertje en zijn tas van een stoel en biedt Maarten een plaats aan de keukentafel aan.

Leunend op het aanrechtblad legt de Lijstenmaker koffiepadjes in zijn Senseo-apparaat. Ondertussen praat hij met Maarten over kunst en schoonheid. “Alles op en aan de Nieuwendammerdijk is zo mooi, dat ik bijna niet kan kiezen wat ik als eerste zal fotograferen!” zegt Maarten. De Lijstenmaker knikt instemmend: “Het is hier prachtig! De Nieuwendammerdijk is zeker de mooiste straat van Amsterdam.”

Prompt neemt hij Maarten mee naar buiten, alsof hij het hem wil bewijzen. Via het terrein van een van de overburen komen ze bij het haventje aan de dijk. Ze maken een paar foto’s op een steiger en een zeilboot en dan moet de Lijstenmaker weer terug, want er is werk aan de winkel.

Zodra hij de deur van zijn bureautje opentrekt schiet er een kat naar binnen. “Kijk uit, houd die kat tegen!” roept de buurvrouw. “Hij zit achter een eendenfamilie aan die jouw huis ingevlucht is.” Achter het TV-meubel in de woonkamer zit een moedereend met zes kuikens weggedoken. Voorzichtig leiden de Lijstenmaker en de buurvrouw ze het huis uit, terug naar de veilige sloot.

Het lijkt alsof zelfs de eenden weten: als je de weg kwijt bent of hulp nodig hebt ben je bij de Lijstenmaker aan het goede adres.

Een stukje Groningen

Locatie: Nieuwendammerdijk
Persoon: de Schrijfster

Ik heb in Groningen altijd aan een dijk of bij het water gewoond, daarom zijn we hier komen wonen: het lijkt hier op Groningen.

Op pad met Maarten de fotograaf, herkenbaar aan zijn rossige haren en bakkebaarden.
Een romanticus is het, die altijd op zoek is naar mooie beelden. Zorgvuldig en met veel toewijding legt hij ze vast. Niet voor niks werkt hij met een ‘ouderwetse’ analoge camera; achteloos plaatjes schieten is niet zijn stijl.
Als eerste gaat Maarten naar de Schrijfster, een belezen vrouw met felblauwe ogen, die al ruim 22 jaar aan de Nieuwendammerdijk woont.

Aan de voorkant oogt het dijkhuis erg klein en laag, maar als Maarten omloopt ontdekt hij tot zijn verrassing dat het huis meerdere verdiepingen telt. Via een smal trappetje komt hij in de grote woonkamer, waar de geur van bloemen en appeltjes hangt.

De Schrijfster neemt Maarten mee naar buiten, naar de andere kant van de straat, waar een prachtig natuurgebied zich uitstrekt. Met twee benen stevig op de grond en haar handen in haar zij poseert de Schrijfster voor de camera. Ze kijkt serieus in de lens, dan begint ze te lachen. “De buren zullen wel denken: is ze nu fotomodel geworden?”

Ze lopen terug naar het huis, langs een schattig huisje dat de Schrijfster –die ook schildert- als atelier gebruikt.

Terwijl de Schrijfster trots haar boeken op tafel uitstalt vertelt ze over haar jeugd en studententijd in Groningen. Opgegroeid in de havenstad Delfzijl heeft ze van kinds af aan al een grote liefde voor boten. Nog steeds is ze geboeid door het Groninger platteland, de vele havens en de weidse zee.

Het was niet makkelijk om naar het westen te verhuizen, maar in Amsterdam- Noord heeft de Schrijfster een stukje Groningen teruggevonden. Hier aan de dijk, omgeven door de natuur en het water, voelt ze zich thuis.